باید خوشحال باشم یا ناراحت؟ حس می کنم از پسرم عقب موندم
سلام
وقتی یک پسر ۱۱ ساله اینقدر از مادر پدرش تو استفاده از تکنولوژی و موبایل و لپ تاپ و اینا جلوتره باید خوشحال بود یا ناراحت؟
خیلی کارهایی که بزرگتر ها نمی تونن بکنن برا نوجوانای امروز راحته…ولی مادر چی؟ چطور میتونه اینقدر عقب نمونه…بدترین حس همینه که بچه اعتمادی به مادرش تو یک زمینه نداشته باشه و براش تره هم خورد نکنه
اشتراک گذاری
ولی نگرانی مادران معمولا از عقب موندن علمی نیست!
وقتی درست ول می کنی بخاطر خانواده یعنی اینکه نگرانی نداره زیاد!!
منظورم اینه که اصل نگرانی وقتی به وجود میاد که فکر می کنی این عقب موندن باعث چند تا مشکل می شه :
۱- اینکه دیگه نمی تونی مرجعیت خودت رو برای بچت حفظ کنی…روت حساب نمی کنه و تو این موضوعها ناچاره به کس دیگری مراجعه کنه و حرف اون حجت می شه که شاید اون ادم دیگه محدودیتای ما رو به رسمیت نشناسه..مثلا من وقتی اساسا شبکه اجتماعی ندارم پسرم نمیاد بهم بگه تلگرام بسته شده چه کنم؟ بعد میره از یکی دیگه می پرسه اونم بهش یک پروکسی می ده هزارتا چیز ناجور باز میشه براش ..منم از همه جا بیخبر
۲- دومیش هم این هست که دیگه من نمیتونم کنترلی رو بچم داشته باشم چون همیشه ازم جلوه …اساسا خودش به من یاد داده خیلی چیزا رو ..مثل قفل گذاشتن رو گوشی و …حالا نمیتونم به صورتی که نفهمه مدیریتش کنم .
ایناست که مادرها رو نگران می کنه
و اتفاقا تو همه دنیام نسبتا کم و بیش هست و تحت عنوان شکاف فناورانه ازش تعبیر می کنن
سلام
به نظر من باید الگوی خوبی برای بچه مون باشیم و از ترس این که تو تکنولوژی ازش عقب میفتیم نباید خودمونو تو چاه بندازیم. من همیشه سعی میکنم به بچه م بفهمونم که برتری تو بیشتر دونستن و استفاده کردن از تکنولوژی نیست بلکه ما میتونیم با کسب خیلی توانایی های دیگه و پیشرفت تو زمینه های دیگه برای دیگران مرجع باشیم حتی برای افرادی که غرق در تکنولوژی هستن.
اینکه منم همیشه به پسر کوچولوم میگم موبایل و تبلت هم مثل بقیه وسایل، ابزاری برای استفاده هستن مثل تلفن تلویزیون و …استفاده کردن صرف از اونها به این معنی نیست که شما خیلی دانشمندی! و اینکه باید بتونیم با علم و آگاهی جدید ابزارهای جدید بسازیم. ابزارهایی بهتر از این امکاناتی که الان داریم.